Als op 12 november 1902 Enrico Caruso ( 25 februari 1873 - 2 augustus 1921) voor het eerst Vesti la giubba van Ruggero Leoncavallo, uit Pagliacci aan de plaat toevertrouwt, is hij al een gevestigde naam die internationaal faam geniet. 

Geboren in armoede stond het helemaal niet vast dat Enrico op muzikaal vlak tot zulke grote hoogten zou stijgen. Op 11 jarige leeftijd gaat de jongen aan het werk om in de voetsporen van zijn vader te treden en monteur te worden. Hij gaat in de leer bij een zekere Palmieri, die publieke waterwerken, zoals fonteinen maakte om het vak te leren.

De jonge tenor zingt daarnaast wel Napolitaanse volksliedjes en treedt op als straatzanger om wat bij te verdienen (hij is ook lid van het kerkkoor in zijn parochie sinds zijn negende) maar een formele opleiding laat nog op zich wachten. Op zijn 16e start de formele vorming onder de vleugels van Guglielmo Vergine.

Een korte periode, waarin aan de dienstplicht wordt voldaan zorgt voor een onderbreking in de betaalde optredens en de muzikale training. Nadat Enrico afzwaait hervat hij zijn muzikale scholing en rondt deze in 1894 af.

Zijn debuut maakt Enrico op 15 maart 1895 op 22 jarige leeftijd, in het Teatro Nuovo in Napels (It), in de nu in de vergetelheid geraakte opera L'amico Francesco, van de amateur componist Domenico Morelli. Eenr reeks engagementen in provinciale operahuizen volgt. Onder leiding van Vincenzo Lombardi worden de technische puntjes op de i gezet.

Het duurt daarna niet lang voordat Caruso optreedt van Sint Petersburg tot Buenos Aires tot in het beroemde La Scala in Milaan.

Na een in Napels slecht ontvangen voorstelling van Donizetti's L'elisir D'amore (1901) zweert Caruso nooit meer in de stad te zullen optreden. Een belofte die hij gestand doet.

De opname van Vesti la giubba uit 1902, waar ik eerder naar verwees is één van drie opnames die Caruso van dit lied maakt.

Het nummer zal uitgroeien tot een fenomenaal verkooppsucces. De opname van 1 februari 1904 gaat de boeken in als de alleererste plaat waarvan meer den 1 miljoen exemplaren zijn verkocht.

Op zichzelf al wonderbaarlijk omdat de platen in kwestie verhoudingsgewijs duur waren. Er zijn zelfs verwijzigen waaruit zou blijken dat de plaat bijna net zoveel zou hebben gekost als het bijwonen van een optreen van de grote meester zelf.

Artikelen (Log-in benodigd)

 Muziek (Log-in benodigd)

Voetnoot: Vesti La Giubba is gebruikt door diverse artiesten zoals onder anderen:

The Inkspots - Tell me you love me (1950)

Engelbert Humperdinck - When there's no you (1969)

Queen - It's a hard life (1984)

<terug naar de Index>