{Play}

In Memoriam Chris Ellis

Langs deze weg willen wij u in kennis stellen van het overlijden van Chris Ellis.

Onderstaand treft u de digitale versie van de rouwkaart aan. Gelieve deze als enige en algemene kennisgeving te beschouwen.

Onderstaand volgt een In Memoriam van de hand van Ben Poelman:

Chris Ellis, geboren op 25 december was een kerstkind. Als je het daar met hem over had vertelde hij dat hij zijn voornaam aan Christmas te danken had.  Hij was daar naar eigen zeggen niet bepaald gelukkig mee.

In De Weergever 2017-2 verscheen onder de titel ‘The Dutch Connection’ een interview dat Dirk Woerlee met Chris Ellis had en waaruit ik een aantal aspecten licht.

In zijn inleiding vertelde Dirk hoe Marion en hij Chris hadden leren kennen: ‘Via onze Engelse verzamelvrienden, zoals onder andere Roger Thorne, bij wie wij gratis logeerden, konden wij de Engelse platenbeurzen bezoeken. Op een van deze beurzen in Wandsworth (Londen) ontmoetten Marion en ik Chris Ellis voor de eerste maal.’

Tegen het einde van de beurs kon Dirk voor een zeer schappelijke prijs 78 toeren, jazz en danceband-repertoire inkopen met als doel de voorraad van dit genre in de ledenwinkel aan te vullen.

Vanaf 1961 ging Chris werken EMI Records.

Bij deze platenmaatschappij verzorgde hij heropnames in de serie ‘Parlophone Jazz Classics’ en later met de ‘World Record Club’ en ‘Music for Pleasure’-serie, samen met Geoff Milne van Decca.

Hij werkte 14 jaar op freelance basis: deed veel radiowerk als presentator voor BBC radio 2 en werkte voor EMI Music als ‘Standard Catalogue Manager.

Toen EMI als firma werd overgenomen, werd zijn functie overbodig.

Tijdens zijn reizen door Europa raakte Chris verknocht aan Amsterdam. In 1993 verkocht hij zijn Londense flatwoning en ging hij in Amsterdam wonen, in de Noorderdwarsstraat, een paar honderd meter verwijderd van de Tweede Weteringsdwarsstraat. Hij werd lid van de vereniging en trouw bezoeker van de sociëteit. Niet veel later werd hij vaste medewerker in de ledenwinkel, met als specialisme jazz, dancebands en showmuziek.

Bij de trouwe bezoekers van de sociëteit stond hij bekend om zijn encyclopedische kennis en echt niet alleen op het gebied van jazz en dancebands.

Ooit kocht ik platen van Tessie O’Shea, bijgenaamd de vrouwelijke George Formby. Chris merkte op dat Tessie veel vaardiger was op de ukelele dan George.

Hij had ook zo zijn uitgesproken voorkeuren. Als je hem een artiestennaam noemde kon hij daar uitgebreid en gedegen over uitweiden. Maar voorVera Lynn had hij geen goed woord over.

De laatste jaren sukkelde Chris wat met zijn gezondheid. Toch was hij elke zondag nog te vinden in de sociëteit, waar hij zijn vaste plek aan de stamtafel had en zijn door Marion bereide ham-and-eggs nuttigde.

Rinus Blijleven en Jeroen Trots haalden hem dikwijls van zijn huis op.

Chris in het interview met Dirk: ‘Ik kan niet meer ver en snel lopen, maar met mijn hersens is gelukkig nog alles in orde (althans, dat denk ik zelf).

Ik hoop (op mijn 88e) dat ik nog een aantal jaren op de zondag, tot mijn grote genoegen, als de sociëteit van onze vereniging open is, aanwezig kan zijn en mijn ervaring met de bezoekers kan delen. Helaas maakte een ongelukkige val vlak bij zijn woning dit jaar een einde aan zijn aanwezigheid bij de club. Na een heupoperatie ging hij revalideren in een verpleeghuis.

Hij hoopte nog terug te keren naar zijn geliefde woning aan de Noorderdwarsstraat met zijn vele trappen. Dat heeft helaas niet zo mogen zijn. Chris werd opgenomen in een Hilversums hospice, waar hij op 14 januari jl. op 90-jarige leeftijd overleed.

Namens alle bezoekers van de sociëteit zeg ik: ‘Chris, thanks!’

Ben Poelman