Drank, drugs, foute mannen, misbruik en prostitutie, wanneer we spreken over opgroeien aan de onderkant van de samenleving dan heeft Eleonara Fagan, Beter bekend als Billie Holiday (7 april 1915 - 17 juli 1959), haar portie meer dan gehad.

Kort na haar geboorte verliet haar (vermeende) vader Clarence het gezin en koos voor een carriére als Jazz muzikant. We komen Clarence tegen in het orkest van Fletcher Henderson in de nadagen van dit orkest (1928 - 1933)

Billie's moeder, Sarah Julia (Sadie) Fagan wordt door haar ouders op straat gezet op het moment dat zij zwanger is van Billie en blijft nadat Clarence er vandoor is gegaan zonder eigen inkomen achter.

Werkend in een bordeel, waar zij er door de madame als boodschapper op wordt uitgestuurd, hoort Billie de muziek van onder anderen Louis Armstrong, mar Rainey en Bessie Smith, waar zij uiteindelijk sterk door beïnvloed wordt.

In het verloop van haar muzikale carriëre valt op te merken dat zij als een van de eerste artiesten buiten de traditionele blues- en vaudeville- hoek teksten interpreteerde en zich zo eigen maakte dat je als toehoorder meegetrokken werd in haar verhaal.

Dat Billie de blues geleefd heeft is door haar hele repertoire heen duidelijk te horen, ook al is het grootste deel van haar repertoire niet in het traditionele blues idioom geschreven. Het geluid van Billie verandert met het verstrijken der jaren en het lichamelijk verval laat zich aan het einde van haar leven duidelijk horen.

Wellicht niet de allermooiste (technische) stem, maar wel een vrouw wiens unieke stemgeluid, timing en frasering het muzikale landschap voor altijd hebben veranderd en wiens levenswandel er uiteindelijk voor heeft gezorgd dat het begrip 'doorleefd' klinken nooit meer hetzelfde zal zijn, voor wie haar heeft gehoord.

Artikelen (Log-in benodigd) 

Discografie (Externe site)

Link naar de 78 toeren releases (Externe site)

Muziek(Log-in benodigd)

Terug naar de index