The Delmore Brothers (1931)

Duo bestaande uit:

• Alton Delmore (zang, gitaar, tenorgitaar,viool) geb. 25-12-1908/overl. 8-6-1964;
• Rabon Delmore (zang, tenorgitaar, viool) geb. 3-12-1916/overl. 4-12-1952.

Opnameperiode: 1931-1952.

The Delmore Brothers waren waarschijnlijk het meest invloedrijke en zeker het meest creatieve duo van alle broers duo’s uit de jaren dertig en veertig. Hun stemmen smolten buitengewoon harmonisch samen, en waren zuiver en mooi.

In de beginjaren was hun subtiele maar goede gitaarspel vaak de enige begeleiding die zij gebruikten. Zij schreven veel van hun eigen liedjes. Hoewel beide broers meestal hiervoor de ‘eer’ kregen, was Alton in werkelijkheid de belangrijkste schrijver van de twee.

Gedurende zijn leven schreef hij meer dan 1000 liedjes.

Als liedjesschrijvers waren zij verantwoordelijk voor een dozijn goede countryklassiekers die nu nog steeds worden gezongen, zoals Brown’s ferry blues’ (hun eerste hit uit 1933).

Hun stijl was gelijkelijk ontleend aan de blues en de gospelmuziek. In de jaren dertig waren zij een tijdlang de populairste radiosterren van de countrymuziek in Amerika. The Everly Brothers zongen tijdens hun Reunion Concert in The Royal Albert Hall in September 1983 ‘Blues stay away from me’, dat ook op platen en CDs van dit concert is uitgebracht.

In 1926 begonnen de broers hun carrière, waarbij zij in eerste instantie veel interesse hadden voor gospelmuziek. Van 1933 tot 1938 zongen zij in de beroemde countryshow de Grand Ole Opry en werden in die jaren de populairste artiesten van de Opry. Alton zong lead, Rabon de harmonyzang maar soms wisselden zij halverwege een nummer van rol. 

In de jaren ‘30 maakten zij opnamen met Opryveteraan Uncle Dave Macon  en violist Arthur Smith. In 1943 vormden zij samen met Merle Travis en Grandpa Jones het gospelkwartet The Brown’s Ferry Four, waarmee zij opnamen maakten voor King.

Alton’s composities werden opgenomen door o.a. Grandpa Jones, Tennessee Ernie Ford, Glen Campbell, Doug Sahm en Bob Dylan.

In de jaren ‘40 veranderde de muziek. De populariteit van close-harmony duozang werd minder. Honky tonk en R&B werden populair. De Delmores speelden hierop in en schakelden over op ritmischer nummers. Zij namen toen veel boogie-woogienummers op. Voor hun opnamen voor King (1944-1952) werden extra gitaristen zoals Merle Travis ingehuurd, alsmede een contrabas en soms drums en steelgitaar gebruikt.

Harmonicavirtuoos Wayne Raney speelde vanaf 1946 regelmatig mee, wat hun opnamen een moderner geluid verschafte. In de jaren ’40 traden zij ook vaak voor vele radiostations op. In 1949 hadden zij hun grootste hit met ‘Blues stay away from me’ dat 23 weken in de hitlijsten stond en de top 5 haalde.

Aan het begin van de jaren ‘50 waren zij het eindeloze reizen zat en gingen uit elkaar. In 1971 werden beide broers opgenomen in de Nashville Songwriters’ Hall of Fame en in 2001 in de Country Music Hall of Fame.

Alton schreef een opmerkelijke autobiografie ‘Truth Is Stranger Than Publicity’, met een discografie van Charles K. Wolfe (eerste uitgave in 1977, herdrukt in 1995).

Behalve het boek van Alton Delmore is er ook een discografie verkrijgbaar, die is samengestelddoor Alain Nicolas: Session- & Discography. In deze discografie staat een overzicht van al hun opnamen in chronologische volgorde, alsmede een titel index, zeldzame illustraties en afbeeldingen van labels.

The Delmore Brothers verrichtten als closeharmony duo in de jaren ‘30 pionierswerk bij de Grand Ole Opry. Hun close-harmonyzang is door talrijke artiesten gekopieerd, in het bijzonder door Johnny & Dorsey Burnette en de Everly Brothers.

Muziek (Log-in benodigd)