Het liefst noemde Toon zichzelf een clown, of ‘muzeman’, een woord dat hij zelf bedacht had. Volkskomiek kon ook nog, zolang je hem maar geen kleinkunstenaar noemde, ‘want ik ben een groot kunstenaar.’  Cabaretier? ‘De doorsnee cabaretist is te veel wijsneus en te weinig feestneus.’ (bron:http://www.toonhermans.nl/content/biografie)

Het beste wat er mijns inziens over Nederland’s beroemdste clown, Toon Hermans (17 december 1916 - 22 april 2000) , is gepubliceerd,  is aan het papier toevertrouwd door voormalig aanzwengelaar Jaques Klöters..

In het boek Toon. De Biografie (Nijgh & Van Ditmar ISBN 978 90 388 9319 8) schetst Klöters een beeld van de man, de artiest en de perfectionist.

Wat rest is datgene wat Toon, in mijn ogen, uniek maakte te blijven herbeleven.

Het uitvergroten van het alledaagse, de kolderieke verhalen over zijn jeugd, waarbij de zelfs de armoede en het persoonlijk “onrecht” dat hij in door zijn kinderogen waarnam konden worden gebruikt om het publiek de tranen over de wangen te laten biggelen.

Wat opvalt is dat zijn humor tijdloos is en dat waar andere theatergrootheden vaak door de tijd worden ingehaald, de benadering van Toon nog steeds als staat als een huis.

Zijn oeuvre bestaande uit tijdloze kolder, bespielgelingen, de lieve liedjes, de schilderijen en de gedichten, alles laat zien dat je om groot te worden je soms heel klein moet kunnen zijn.

Ik maakl een diepe buiging.

Artikelen (Log-in benodigd)

Muziek (Log-in benodigd) 

<terug naar de Index>