Elvis Aaron Presley

Slechts weinig mensen zijn zo uitgebreid bestudeerd, beschreven gedocumenteerd en (vaak verkeerd) geïnterpreteerd als Elvis Aaron Presley (8 januari 1935 – 16 augustus 1977) . Opgegroeid in extreme armoede, was al op jonge leeftijd in aanraking gekomen met de gospelmuziek van het gekleurde Amerika in de jaren 30 van de vorige eeuw.

Naast gospels kleurden ook de klanken van Beale street zijn muzikale vorming in . Van Elvis is bekend dat hij bij Lansky Brothers (ze bestaan nog steeds, maar zijn inmiddels verhuisd) zijn kleding kocht en hij zal daar ongetwijfeld blootgesteld zijn aan de bluesklanken die in de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw in overvloed op Beale Street aanwezig waren.

Beale Street, de gschiedenis van de straat (in 1841 ontstaan al Beale Avenue) is onlosmakelijk verbonden aan de muzikale ontwikkeling van de muziek, niet allen in Memphis, maar in heel Amerika. In een sterk gesegregeerd Amerika is er al de jaren zestig van de negentiende eeuw sprake van rondreizende muzikanten die de straat aandoen en zelfs als hun thuisbasis kiezen.

Voor wat betreft de rassenscheiding die in de zuidelijke staten zelfs nu in 2019 nog steeds duidelijk voelbare littekens heeft achtergelaten, leek het alsof Beale Street zich progressiever ontwikkelde dan de omliggende regio's.

Al in 1899 ontstond Church Park (Betaald door Robert Church, Amerika's eerste gekleurde miljonair) als cultureel en recreatief centrum , terwijl al sinds 1889 door Ida B. Wells de krant Free Speech werd uitgegeven, waarin ook openlijk tegen de rassenscheiding werd geageerd. Ook die krant werd vanuit Beale Street verspreid.

In dat licht bezien is het niet eens zo gek dat de diepgelovige Presleys, hoofdzakleijk gekleured kerken en zangbijeenkomsten bijwoonden waar de gospels werden gezongen, die zo'n grote invloed op de jonge Elvis zouden hebben. De diensten, exuberante vieringen die sterk contrasteerden met zware dogmatische diensten uit de blanke kerk, zouden Elvis vormen tot de man die hij werd.

Voor zijn elfde verjaardag krijgt Elvis zijn eerste gitaar krijgt, een duur cadeau voor het arme gezin. Hoewel teleurgesteld met dit cadeau zal het uiteindelijk de basis leggen voor een van de meest besproken carrières in de muziekindustrie. Elvis vond zichzelf geen geweldig gitarist maar beoordeelde zijn spel eerder als “goed genoeg mezelf te kunnen begeleiden.”

In januari 1954 tijdens Elvis’ tweede opname sessie hoort ook Sam Phillips Elvis zingen en raakt geïntrigeerd door de jonge man.

Sam Phillips, eigenaar van Sun, was al tijden op zoek naar een artiest die een brug zou kunnen slaan tussen “blanke en zwarte muziek”, omdat daar, zo dacht hij, naar nu blijkt niet onterecht, heel veel geld te verdienen zou zijn.

Zomer 1954. Op aanraden van Marion Keisker neemt Phillips contact op met Elvis

Het zou uiteindelijk tot 5 juli 1954 duren voordat iedereen het bijltje er bij neer wilde gooien. Op het moment dat iedereen wilde inpakken om er, in elk geval voor die dag, een punt achter te zetten gingen bij Elvis de remmen los toen hij Artur Crudup’s “That’s All Right” inzette.

Sessie muzikanten Scotty Moore en Bill Black volgden en Sam Phillips hoorde op dat moment datgene waar hij al die tijd naar op zoek was geweest.

Het zou het startpunt worden van een carrière die in 1977 abrupt tot een einden kwam. Op 42-jarige leeftijd, zou Elvis overlijden. Zijn levenswandel levert tot op de dag van vandaag gespreksstof op en houdt de gemoederen bezig.

Dat dit ook goed blijkt te zijn voor de zakelijke kant bewijst het gegeven dat een constante stroom van nieuwe releases, remixes, special editions en   memorabilia er voor zorgen dat Elvis met een geschat jaarinkomen van vijfenveertig miljoen (2019) nog steeds tot de absolute grootverdieners behoort.

Wellicht de belichaming van ‘the American dream’, maar zeker met een paar schaduwkantjes. Zoals bij zo velen zal het complete verhaal wellicht nooit helemaal boven de tafel komen en wellicht is dat, omwille van de legende, wellicht ook maar beter.

Artikelen (Log-in benodigd)

Muziek (Log-in benodigd)

Zie ook het artikel over the Jordanaires, de groep die Elvis op veel van zijn opnames begeleidde.

<terug naar de Index>