Carlos Gardel

Ongetwijfeld is Carlos Gardel de meest legendarische artiest van de Argentijnse tango, ook na ruim tachtig jaar. Zijn reputatie en muzikaliteit is tot op heden nooit geëvenaard. Al is het moeilijk om musici te vergelijken, kan Carlos Gardel als de 'Frank Sinatra' van Argentinië worden aangeduid. Gardel had een scala aan titels, zoals onder andere ''El Zorzal Criollo'' (de creoolse zanglijster) en ''El Morocho del Abasto'' (de bruine jongen uit Abasto). Deze bijnamen duidden niet alleen op Gardels ongelooflijk grote populariteit, maar ook op zijn herkenbaarheid en simpele aantrekkingskracht tot de arbeidersklasse en andere 'gewone' mensen. Carlos Gardel was zeker niet alleen geliefd onder de rijke fijnproevers van de Argentijnse bovenklasse. Hij heeft veel betekend voor de erkenning van de tango als respectabel genre en voor de internationale verspreiding van deze prachtige muziek. 

Alhoewel Carlos Gardel tot de allergrootsten der Argentijnse muziek kan worden gerekend, was hij eigenlijk van geboorte een Fransman. Op 11 december 1890 werd Charles Gardès in Toulouse geboren als dochter van de 25-jarige wasvrouw Berthe Gardès. De vader, Paul Laserre, was reeds getrouwd en had Toulouse enkele maanden voor de geboorte verlaten. De sociale druk van een bastaardkind werd moeder Berthe na enkele jaren te veel en in 1893 vertrok zij samen met haar zoon op de SS Don Pedro naar Argentinië, alwaar zij in Buenos Aires kwamen te wonen. Charles groeide hier op en leerde Spaans spreken. Zijn vrienden noemden hem Carlos, of Carlitos (kleine Carlos). 

Carlos was nooit een bedreven leerling en in 1906 stopte hij met school. Al snel ontdekte hij zijn echte passie, de kunst van het zingen. De eerste ervaring op dit vlak had hij te danken aan de volkszanger José Betinotti, die hem enige lessen in de muziek gaf. Al snel was Carlos een gewaardeerde artiest bij feestjes, partijen en vergaderingen. In 1910 nam hij de naam Carlos Gardel officieel aan en een nieuwe zanger was geboren. Samen met José Razzano, een zanger en gitarist uit Uruguay, trad hij rond 1911 voor het eerst op. Deze optredens zouden aan het begin staan van een lange samenwerking. In 1912 maakte Carlos Gardel zijn allereerste plaatopnames, voor het Columbia label. Hij vormde een trio met zanger Francisco Martino en gitarist José Razzano, al verliet Martino het ensemble snel. Als duo vonden Gardel en Razzano veel succes in Buenos Aires en heel Argentinië. Ook traden zij op in Uruguay en Brazilië. 

In 1917 traden Gardel en Razzano op in Montevideo. Aldaar werden zij benaderd door tekstschrijver Pascual Contursi, die een nieuwe tekst had geschreven op een tango van componist Samuel Castriota. Deze compositie was oorspronkelijk getiteld ''Lita'', maar de nieuwe tekst verhaalde over een bijzonder taboe. Het lied, nu getiteld ''Mi Noche Triste'', vertelde over een pooier en zijn favoriete prostituee. Het was een melodramatisch lied met taal geleend uit de straattaal van Buenos Aires. Gardel reageerde positief op het voorstel van Contursi om het publiekelijk te zingen, maar zijn partner Razzano was minder enthousiast. Toch besloot Carlos Gardel het lied dan maar solo te zingen. Het zou een goede keuze blijken, want het lied ''Mi Noche Triste'' viel in de smaak. Gardel en Razzano namen het lied op en de grammofoonplaten van de tango gingen als hete broodjes over de toonbank. 

 ''Mi Noche Triste'' was niet alleen een enorm succes, maar zorgde er ook voor dat de tango als muzieksoort in één keer tot de algemene smaak behoorde.